Найти книгу: "Corka nazisty"

CORKA NAZISTY to przejmujaca powiesc o przeszlosci, ktora nie pozwala o sobie zapomniec. O strasznych czasach II wojny swiatowej i o milosci na przekor wszystkiemu. O dzieciach, ktore nie powinny odpowiadac za winy swoich rodzicow. I o odkupieniu, ktore przynosi dopiero zmierzenie sie z prawda. Czasem, by na nowo odnalezc spokoj i milosc, trzeba przejsc przez pieklo. Gen zla. Czy cos takiego w ogole istnieje? Alicja Nowinska usmiecha sie do mnie. Unosi na powitanie dlon i sie wyprostowuje. Wskazuje na gleboki fotel przy stoliku kawowym. Kiedy do niego podchodze wyjezdza na swoim obrotowym krzesle zza biurka. Gdy rozmawiamy, nie moze byc pomiedzy nami barier. To jedna z zasad udanej terapii. Ale mnie juz nic nie moze pomoc. Nie jestem dobra.Tkwi we mnie gen zla. Nigdy go nie odpokutuje.

Historia hrabiny Marii de Vandenesse, ktora zostala wydana za maz za czlowieka, ktorego nie kocha. Dla urozmaicenia swojego zycia hrabina nawiazuje romans z poeta Natanem, z ktorego wynikaja fatalne konsekwencje.Corka Ewy to kolejna powiesc Honoriusza Balzaca z cyklu Komedia ludzka w tlumaczeniu Tadeusza Boya-Zelenskiego. Inspiracja do napisania ksiazki byl zwiazek pisarza z hrabina Guidoboni-Visconti. Autor po raz pierwszy przedstawil w niej szereg postaci odgrywajacycg kluczowa role w innych powiesciach.

Janulka, corka Fizdejki bliska jest Nienasyceniu. Wielki Mistrz uosabia problemat sztucznego przebudowania wlasnej psychiki na potrzebytytanicznego zadania, zmuszonej, by zapanowac nad swiatem rozpadajacymsie, zbydleconym spoleczenstwem. Wladza jawi sie tu jako wcielenieCzystej Formy, a Janulka powaznie podchodzi do obowiazkow demonicznejfemme fatale.W scenografii, ktora rozkosznie zneca sie nad wyobraznia widza (a codopiero czytelnika!), rozgrywaja sie kolejne dramaty, i kazdy z nichodslania nastepny. Meka tworzenia siebie z niczego, wyniszczajacewyrywanie sie z wlasnej zwyklosci, a wiec i z prawdziwego ja, bolesnedociaganie siebie przemoca do roli tyrana zdziczalej, zbolszewizowanejtluszczy, obrazuje proces tworczy taki, jakim widziala go epoka i jakiogniskowal sie szczegolnie w Witkacym, a zarazem i jego leki spoleczneczy neurozy. Postaci umieraja po wielekroc, za kazdym razem bardziej— i okrutniej, w przerwach dyskusji absolutnych. A nad tym wszystkimciazy jeszcze potworna tajemnica, tajemnica Potworow, z ktorych jedenwreszcie okazuje sie byc… ale znowuz drugi…