Найти книгу: "Menazeria ludzka"

Irytujace osly, ukochane zabusie, wredne malpy – w codziennych rozmowach przewija sie czasem caly zwierzyniec. Nie inaczej bylo ponad sto lat temu, za czasow Zapolskiej.Historie koteczkow i golabkow, malp, oslic i kozlow ofiarnych, czasem smieszne, czasem straszne, a czasem okrutne. Laczy je wyjatkowy zmysl obserwacji autorki, ktora w scenkach z zycia powszedniego uchwycila wychodzace z ludzi zwierzeta, te przerazajace i te budzace wspolczucie.Gabriela Zapolska, czyli Maria Gabriela Janowska z domu Korwin-Piotrowska, podobnie jak jej utwory, budzila kontrowersje. Byla postacia niejednoznaczna, aktorka, dramatopisarka, autorka powiesci i opowiadan. Nazywano ja „polskim Zola”; podobnie jak on poruszala w swoich utworach tematy niewygodne, drazliwe i omijane przez wiekszosc innych autorow epoki. Pochylala sie nad problemami spolecznymi, goraco krytykowala tzw. moralnosc mieszczanska, ktora po sukcesie Moralnosci pani Dulskiej zaczeto nazywac „dulszczyzna”.