Найти книгу: "Pani Dudkowa"

„Historja nieduza i jak prawie wszystkie historyjki tego swiata, z poczatkiem wesolym, a z zakonczeniem smutnem. Jeszcze teraz, gdy ja czasem wspominam, czyni mi sie smutno i jakos wstyd. Nie za siebie. Za kogoz? Moze za rod ludzki.”Prosta, krotka opowiesc o pieknie natury i bezmyslnym ludzkim okrucienstwie wobec zwierzat. Kolejne z poznych opowiadan Orzeszkowej zamieszczonych w zbiorze „Ostatnie nowele” z roku 1921. Niestety, podobnie jak wiekszosc jej poznej tworczosci, znacznie mniej interesujace od utworow tworzonych dwie czy trzy dekady wczesniej. Eliza Orzeszkowa jest jedna z najwazniejszych pisarek polskich epoki pozytywizmu. Jej utwory cechuje ogromne wyczucie problemow spolecznych – w mowie pogrzebowej Jozef Kotarbinski nazwal ja wrecz „czujacym sercem epoki”.