Найти книгу: "…i piesn niech zaplacze"

Tragiczna historia Czeslawa o tym, jak trudno odnalezc swoje miejsce na swiecie, bedac wybitna jednostka.Ta krotka powiesc z 1902 roku opowiada o mezczyznie i kobiecie, Czeslawie i Janinie, ktorzy znali sie od najmlodszych lat dziecinstwa i ktorych wiezi zaciesnialy sie z kazdym rokiem. Oboje byli bardzo ciekawi swiata, zdolni, mieli w sobie wiele energii, ale ich uczucia, poza epizodycznymi wybuchami, byly przytlumione checia zdobywania wiedzy i osiagania sukcesow. Tym, co ich roznilo, byla wykazywana przez Janine sklonnosc do altruizmu, poswiecania sie innym. Czeslaw jest natomiast przykladem argonauty (to miano nadala mu sama Orzeszkowa), poniewaz w trudnych dla Polski czasach stawia na pierwszym miejscu swoje ambicje, a nie pomoc ojczyznie bedacej pod zaborami. Jako wybitna jednostka stawia siebie na pierwszym miejscu, zapominajac o obowiazkach wobec kraju, z ktorego pochodzi. Po latach zmienia swoje poglady i postawe, ale czy nie jest juz za pozno?

Mlody bezrolny chlop trafia do szpitala z powodu nieuleczalnej choroby nogi.Mimo nieuchronnosci kalectwa nie traci hartu ducha.

Autorzy podjeli sie ciekawego i waznego zadania – wage i wielkosc tworczosci Kaczmarskiego postanowili pokazac nie tyle w odniesieniu do wydarzen spolecznych i politycznych lat 70. i 80. (kiedy powszechnie kojarzono go z Solidarnoscia i stanem wojennym, a jego tworczosc identyfikowano jako glos opozycji) – bo tak byloby najprosciej, postanowili natomiast osadzic autora Oblawy i jego dorobek w kontekscie narodowych tradycji (np. romantyzmu), w kontekscie „wielkich historii” (II wojny swiatowej) i rownie wielkiego dziedzictwa kultury czy sztuki. Fragment opinii wydawniczej prof. Mariusza Zawodniaka