Найти книгу: "Ze staropolskich anegdot i przypowiesci"

O niniejszym dzielku: „Roku 1669 zabral sie Potocki do spisywania i tlumaczenia sentencji i przypowiesci polskich i lacinskich; niebawem przerwal prace, choc jej nigdy zupelnie nie porzucil; r. 1688 wrocil do niej i popieral ja odtad stale i systematycznie az do konca zycia; wynikiem tej pracy byl ow wlasnie foliant. Stanowi on prawdziwy skarb i dla ocenienia duchowej fizjognomii poety – ktory tu zlozyl, nie obawiajac sie niepowolanego oka, wyznania swe religijne, polityczne i literackie – i dla oceny czasow i ludzi, scharakteryzowanych do najdrobniejszych szczegolow; zawiera rowniez proby staropolskiego humoru, ktore nas tu zajac maja, proby rubaszne i dosadne, ale swojskie, co bywa najwazniejszym, bo najrzadszym przymiotem anegdot i facecji, zwykle po calym swiecie zbieranych; opowiedziane z owa werwa i zamaszystoscia, cechujaca cale literackie wystapienie Potockiego. Otoz z nieznanego tego rekopisu zamieszczamy nizej kilka anegdot, wybierajac przewaznie takie, ktore by objasnialy pewne przyslowia.