Найти книгу: "O milosci"

Dopelniajacy tryptyk („O pisaniu” i „O kotach”) tom „O milosci” to zbior poezji zarazem surowej i delikatnej, portretujacy Starego Swintucha w chwilach najwiekszej slabosci i gwaltownej zawzietosci, w dziedzinie bliskiej kazdemu z nas. Charles Bukowski byl czlowiekiem pelnym pasji i niespokojnym, przez jednego z wydawcow nazywanym wrecz „plomiennym szalencem”. W „O milosci” widzimy Bukowskiego zmagajacego sie z zawilosciami i uniesieniami milosci, zadzy i namietnosci. Krazacy pomiedzy brutalnoscia i lagodnoscia, wrazliwoscia i oschloscia, Bukowski odslania miriady odcieni milosci – jej egoizm i narcyzm, jej nieprzewidywalnosc, niepojetosc i udreke, i wreszcie – jej prawdziwa radosc, hart i moc odkupienia. Bukowski pisze o milosci blyskotliwie i celnie – czesto dowcipnie, czasami z przekora lub ulotna slodycza. „O milosci” odslania Bukowskiego jako mezczyzne i artyste; niewazne czy pisze o swojej corce, kochance, przyjaciolach czy pracy. Milosc jest dla Bukowskiego pryzmatem, przez ktory patrzy na swiat i ktory pozwala nie tylko widziec go w calej wspanialosci i grozie, ale tez odnalezc w nim swoje miejsce. W swych obserwacjach pozostaje niezmiennie bolesnie szczery, wzruszajaco otwarty i refleksyjny. „Moja milosc jest kolibrem, ktory na cicha chwile przysiadl na galezi”, pisze Bukowski, „podczas gdy kot wlasnie sie zakrada”. Brutalnie szczere, przeszyte humorem i patosem, „O milosci” odkrywa najbardziej osobiste i wrazliwe oblicze Bukowskiego.

O milosci to obszerne studium autorstwa Stendhala dotyczace milosci.Autor wyroznia rozne rodzaje milosci, poczawszy od takiej z potrzeby serca, przez blaha oraz rzadzona namietnosciami, po milosc z proznosci. Wypowiada sie na temat przezywania milosnych uniesien przez obie plcie, analizuje rozne przezycia, a takze udziela porad – jednym z uzupelnien do powiesci jest Katechizm uwodziciela, opublikowany na podstawie wczesnego szkicu Stendhala, odnalezionego w 1909 roku.Marie-Henri Beyle, piszacy pod pseudonimem Stendhal, to jeden z najslynniejszych francuskich pisarzy poczatku XIX wieku. Byl prekursorem realizmu w literaturze – uwazal, ze zostanie zrozumiany dopiero przez przyszle pokolenia. Sformulowal koncepcje powiesci-zwierciadla.

Po pietnastu latach wracaja do rodzinnej rezydencji: Perdykan, ukonczywszy edukacje uniwersytecka i posmakowawszy swiatowego zycia, oraz Kamilla, ktora chowala sie dotad w klasztorze.Zgodnie z wola rodzicow tych dwoje ma sie pobrac. Wydaje sie, ze nic tym planom nie stoi na przeszkodzie, jednakze wkrotce sprawy sie skomplikuja… W jaki sposob zostanie uwiklana w matrymonialne rozgrywki mieszkajaca w okolicznej wsi Rozalka, mleczna siostra Kamilli i towarzyszka dzieciecych zabaw mlodych, panicza i panienki?Rozgrywki milosne w stylu romantycznym, przyprawione szczypta buffo m.in. w postaci scen rywalizacji dwoch ksiezy uczepionych u panskiego stolu.

Ciesz sie klasyka! Milego czytania!

Ciesz sie klasyka! Milego czytania!