Найти книгу: "Niepokorne Klara"

Ksiazka stawia w centrum historie zycia kobiet, ktore laczy aktywny stosunek do rzeczywistosci oraz brak zgody na to, co zastaja w swoich czasach i srodowiskach, czyli odwaga w obalaniu schematow. To praca interdyscyplinarna. Autorki i autorzy tekstow skladajacych sie na ksiazke podejmuja temat braku pokory kobiet, wybierajac jako przyklady tego typu postawy – nie tak oczywistej dla kobiet z europejskiego kregu kulturowego – bohaterki zyjace od XVII wieku do wspolczesnosci. Publikacja wpisuje sie w nurt herstory, ukazujac transformacje wyobrazen na temat kobiecego losu i biografii. Artykuly ilustruja i analizuja, jak owych przemian dokonywaly bohaterki tekstow oraz z jaki mi konsekwencjami musialy sie liczyc. W ksiazce znajdziemy herstorie o sportsmenkach, badaczkach, kobietach interesu itd. Praca rozwija jeden z nurtow badawczych studiow gender, a mianowicie herstory, w tym dowodzi uzytecznosci kategorii gender i herstory. Ukazuje ich przydatnosc w refleksji naukowej wielu dziedzin z zakresu humanistyki i nauk spolecznych.

Prezentowane w tomie rozwazania ukazuja czytelnikowi proces spolecznej oraz mentalnej zmiany: kobiety wychodzace czasami z wielkim trudem, ale z niewatpliwymi sukcesami, od dotychczasowego zamkniecia w zyciu prywatnym/rodzinie/domu ku sferze publicznej i politycznej, przeksztalcaja strukture i charakter przestrzeni, do ktorej daza. Autorki i autorzy poszczegolnych tekstow, analizujac sylwetki i dziela polskich i zagranicznych badaczek, tworczyn i aktywistek zyjacych wspolczesnie oraz postaci historycznych, wskazuja na pewne prawidlowosci laczace rozmaite kobiece dzialania. To aktywistki w odroznieniu od aktywistow zadaja czegos nowego od polityki i od sfery publicznej; filozofki i teoretyczki sa o wiele bardziej zanurzone w dzialania oddolne i codzienne niz filozofowie i teoretycy; opiekunki i „krzataczki” nie maja swoich doslownych meskich odpowiednikow, choc „menedzerki domowe”·takze pukaja do bram tego, co publiczne i polityczne; artystki dzialajace na polu sztuk plastycznych, teatru i literatury wnosza w sfere publiczna tworcza refleksje na temat tego, co prywatne i cielesne – wynikajace z doswiadczen kobiet.