Найти книгу: "Po pismie"

Koniec pisma i czlowiek tracacy podmiotowosc w nowym dziele Jacka Dukaja. Intelektualna podroz wokol najbardziej fascynujacych zagadnien wspolczesnej cywilizacji – az do jej kresu i do kresu czlowieka. Przez ostatnich kilka tysiecy lat pismo, ksiazki i biblioteki byly nosnikami i skarbnicami wiedzy. Technologia pisma stworzyla cywilizacje czlowieka. Myslenie pismem oznacza myslenie symbolami, ideami i kategoriami. Daje bezposredni dostep do wnetrza innych: ich emocji, przezyc i poczucia „ja”. Wynioslszy te umiejetnosc na wyzyny sztuki, w istocie tworzy nasze zycie duchowe. W Po pismie Dukaj pokazuje ludzkosc u progu nowej ery. Kolejne technologie bezposredniego transferu przezyc – od fonografu do telewizji, internetu i virtual reality – wyprowadzaja nas z domeny pisma. Stopniowo, niezauwazalnie odzwyczajamy sie od czlowieka, jakiego znalismy z literatury – od podmiotowego „ja”. „Mechanizm «wyzwalania z pisma» napedzaja miliardy codziennych wyborow producentow i konsumentow kultury. Nie napisze listu – zadzwonie. Nie przeczytam powiesci – obejrze serial. Nie wyraze politycznego sprzeciwu w postaci artykulu – nagram filmik i wrzuce go na jutjuba. Nie spedzam nocy na lekturze poezji – gram w gry. Nie czytam autobiografii – zyje celebow na Instagramie. Nie czytam wywiadow – slucham, ogladam wywiady. Nie notuje – nagrywam. Nie opisuje – fotografuje”. Literatura, filozofia, popkultura, neuronauka i fizyka – zagladamy za kulisy cywilizacji i odkrywamy, ze to nie czlowiek posluguje sie stworzonymi przez siebie narzedziami, ale to one coraz czesciej posluguja sie czlowiekiem. Nadchodza czasy postpismienne, gdy miejsce czlowieka-podmiotu i jego „ja” zajmuja bezposrednio przekazywane przezycia. „Czy moge powiedziec o sobie: «jestem ogladaniem serialu», «jestem sledzeniem celebow na Instagramie»?” Czlowiek staje sie maszyna do przezywania.