Найти книгу: "Cywilizacja techniczna. Nauka i technika w pierwszej dekadzie XXI wieku"

Ciesz sie klasyka! Milego czytania!

Francuska powiesc romantyczna autorstwa Alfreda de Musseta.Glownym bohaterem Spowiedzi dzieciecia wieku jest Oktaw, mlody mezczyzna pochodzacy z cenionej rodziny. Cierpi on na ciagly wewnetrzny niepokoj, bol istnienia, jest nieprzystosowany do zycia w swiecie. Jest swiadom, ze dotknela go tzw. choroba wieku, poczucie wewnetrznej pustki, ktorej doswiadczalo wielu ludzi w obliczu klesk po wspanialej epoce napoleonskiej. Oktaw stara sie odnalezc sens zycia w milosci do Brygidy, jednak okazuje sie, ze relacja rowniez przynosi wiele trudnosci.W powiesci Musseta doszukiwano sie wielu watkow autobiograficznych, powiazanych z jego trudna miloscia do George Sand, jedna z najbardziej zaangazowanych politycznie francuskich pisarek tego okresu. Spowiedz dzieciecia wieku, wydana w 1836 roku, jest pozycja, ktora doskonale odzwierciedla wewnetrzne rozterki francuskich tworcow tamtego okresu.

Ta ksiazka nie ma pretensji naukowych, ani publicystycznych, ani dziennikarskich. Ma pretensje literackie. Mimo to nie jest ani beletrystyka, ani literackim esejem. Jest ona pamfletem na komunizm, zamierzonym przejaskrawieniem istniejacej rzeczywistosci. Uwazam komunizm za najgorsza plage jaka spotkala ludzkosc i zywie gleboka nadzieje, ze ksiazka ta odzwierciedla moje uczucia w odpowiednim stopniu. Czy znaczy to, ze pamflet wykrzywia prawde? Ani troche. Komunizm jest zjawiskiem, wobec ktorego obiektywizm, jako metoda wyjasniajaca, jest smieszny w swej nieporadnosci. Uwazam, ze pamflet jest jedyna – przynajmniej na razie – metoda prawidlowego wyjasniania komunizmu. Moim zdaniem, ksiazka moja jest prawdziwsza od setek obiektywnych rozpraw i pewny jestem, ze miliony ludzi zgodza sie ze mna.
     Zycie w komunizmie jest pieklem, ale nie dla wszystkich. Jest pieklem dla ludzi dobrej woli. Dla uczciwych. Dla rozsadnych. Dla chcacych pracowac z pozytkiem dla siebie i dla innych. Dla przedsiebiorczych. Dla tych, ktorzy chca cos zrobic lepiej, wydajniej, ladniej. Dla tych, ktorzy chca rozwijac, wzbogacac, pomnazac. Dla wrazliwych. Dla prostolinijnych i skromnych. Natomiast dobrze prosperuja w komunizmie glupcy nie dostrzegajacy wlasnej marnosci i smiesznosci. Doskonale powodzi sie sluzalcom, oportunistom i konformistom; wiedzie im sie tym lepiej, ze moga nie robic nic, albowiem i tak nie sadza, ze nalezy cos robic w zamian za serwilizm – czuja sie zwolnieni z wszelkiej odpowiedzialnosci co wzmaga ich znakomite samopoczucie. Leopold Tyrmand