Найти книгу: "d kultury "ja" do kultury "siebie"

Od kultury "ja" do kultury "siebie"  jest dyskusja z popularnym trybem badania tozsamosci  opartym na liniowym, synkretycznym  modelu narracji.  W antropologicznie zorientowanej analizie tekstow moga okazac sie uzyteczne odmienne konstrukcje: na przyklad te  decentryczne i nieciagle, odwolujace sie do diachronii i epizodycznosci. Kluczem do „innej koncepcji  tozsamosci”  moze okazac sie  – przyblizany w kilku odslonach  -  relacyjny, „skrecony”, „zaimkowy”, niejednorodny i wieloglosowy model tozsamosci okreslany terminem siebie. Jego zapleczem  sa  dyskusje na temat self, selbst, soi – form tozsamosci okreslanych zaimkiem zwrotnym – oraz na polskim gruncie koncepcje dotyczace jazni. Praca przypomina teoretyczne ujecia  (m.in. szkola chicagowskiego interakcjonizmu w socjologii, filozofia siebie Stanislawa Brzozowskiego, troska o siebie u Michela Foucaulta) i wyprobowuje „zorientowane na tozsamosc w zwrocie” dyskursy  socjologiczne, psychoanalityczne, filozoficzne, posthumanistyczne i neurokognitywne. Skutecznosc „narzedzi relacyjnych” testowana  jest  w konfrontacji  z tekstami – m.in. Virginii Woolf, Waltera Benjamina, Ralpha Waldo Emersona,Michela de Montaigne, Marie de Gournay, Sei Shonagon, Susan Sontag, Rolanda Barthesa, Marka Bienczyka i Tadeusza Komendanta.