Найти книгу: "Na dwoch kolach do kwadratu"

Niepewnosc – Ruch – Droga – Przestrzen – Spontanicznosc – Przyjazn – Niebezpieczenstwo – Tragedia. „Na dwoch kolach do kwadratu” jest podroza i jednoczesnie opowiescia o tym, co spotkalo autora i jego przyjaciela na drodze do Chorwacji i z powrotem. Z pozoru prosta wycieczka, wygenerowala niezliczona ilosc wrazen i emocji, ktore w sposob szalenie subiektywny i sugestywny przedstawione zostaly w tej, pelnej anegdot i porownan, publikacji. Nie sa wazne tutaj miejsca i czas. Nie ma tu zalozonych punktow do odhaczenia, slynnych miast czy zabytkow. To co sie dzieje w „Na dwoch kolach do kwadratu” lezy gdzies obok. Poza oczywistymi wyborami, co samo w sobie bylo oczywistym wyborem. W „Na dwoch kolach do kwadratu” liczy sie moment i przezycia jakie on wyzwala. Epizod, ktory wyrasta do rangi oddzielnego watku. Dlatego znajdziemy tutaj szereg oryginalnych postaci drugoplanowych, takich jak Szeryf Bronco, Dobry Lokaj, Wolacz i wielu innych. Mimo ze w „Na dwoch kolach do kwadratu” sa momenty dramatyczne, calosc polana jest spora iloscia humoru i posypana garscia sarkazmu. „Na dwoch kolach do kwadratu” to podroz na motocyklach, i choc sa wazna czescia tej opowiesci, to na pierwszy plan wysuwaja sie tutaj uczucia. Szerokie ich spektrum, a jednym z nich jest dziwacznie perwersyjna sympatia do… Zuzki.

Wyprawy krzyzowe sa niezwyklym elementem dziejow Europy i swiata. Sa fenomenem swoich czasow, o tyle ciekawszym, ze jego ideologiczne zreby pozostaly zywe w kulturze Zachodu takze w pozniejszych czasach. Na dobra sprawe przetrwaly one do dzis w wersji przetworzonej przez historyczne uwarunkowania. Liczony na setki lat religijny konflikt pomiedzy chrzescijanskim Zachodem a muzulmanskim Wschodem stal sie z czasem konfliktem o znacznie szerszym znaczeniu. Walka, ktora oficjalnie rozpoczelo wezwanie papieza Urbana w Clermont w 1095 r. przetrwala w swiadomosci ludzi jako starcie dwoch odrebnych cywilizacji. Cywilizacji o roznych mechanizmach ksztaltowania sie struktur spolecznych, kulturalnych i politycznych. Takze bohaterowie krucjat stali sie w mentalnosci ludzi Wschodu i Zachodu czyms wiecej. Krzyzowiec byl bowiem bohaterem – meczennikiem, ktory opuszczal bezpieczne domostwo i narazal wlasne zycie dla Chrystusa. Na fakt, ze krzyzowiec czy pielgrzym byl w spoleczenstwie sredniowiecznej Europy jednostka – kategoria spoleczna – odrebna od innych ludzi, zwracal uwage juz wybitny historyk Jacques Le Goff. Takze dzihadysta, obronca wiary w kulturze islamu, urastal do rangi znacznie wyzszej niz zwykly poddany muzulmanskich wladcow. Ta swiadomosc unikalnej wartosci swietego wojownika przetrwala do dzis. O ile kultura Zachodu nie chelpi sie juz swoimi krzyzowcami, o tyle fundamentalisci muzulmanscy dalej gloryfikuja swoich meczennikow i postrzegaja relacje Wschodu z Zachodem na plaszczyznie rywalizacji z europejskimi i amerykanskimi „krzyzowcami”. Czy wielowiekowy konflikt, ktory polozyl fundament pod dzisiejszy antagonizm mial swoj poczatek wlasnie w 1095 r.? Czy walka krzyzowcow rzekomo w obronie grodu Chrystusa zawsze byla walka religijna? Czy krucjaty sa zjawiskiem dobrze nam znanym i nieskrywajacym juz zadnych tajemnic? Na powyzsze pytania postara sie odpowiedziec ta wlasnie publikacja oddawana w Twoje rece, Szanowny Czytelniku. Marcin Salanski