![]() | Kobieta bez skazy, w 1912 niewpuszczona na scene we Lwowie, oprotestowana w Kielcach przez matki-Polki, krytykowana po premierze w warszawskim Teatrze Rozmaitosci, zostala przez autorke przerobiona na powiesc. Rena Bohusz przeprowadza wlasnie koscielne uniewaznienie swojego malzenstwa, z rozbawieniem opisujac proces w listach do przyjaciolki. Uwaza sie za osobe z zasadami i obnosi sie z opinia kobiety „bez skazy”, niedostepnej poza malzenstwem. Rownoczesnie pod nieobecnosc meza doskonale sie bawi, prowadzi dom otwarty, w ktorym znajomi zbieraja sie na flirty i romanse pozamalzenskie. Zacheca swego mlodego wielbiciela, Alego Kaswina, przyciaga go, po czym odsuwa u progu sypialni. Jednym z gosci Reny jest profesor Halski, zdobywca kobiet, ktory coraz bardziej ja fascynuje. Ten wnikliwy obrazek mieszczanskiej hipokryzji jest punktem wyjscia do glebokich i smialych rozwazan dotyczacych sytuacji kobiety w owczesnym opresyjnym spoleczenstwie. Autorka z pasja i odwaga pietnuje „wiedzme o dlugich rekach i wyschlej piersi, ochrzczona mianem moralnosci”.
|