|
Jozki, Jaski i Franki to (chrzescijanscy) chlopcy z Warszawy, ktorzy dzieki staraniom Towarzystwa Kolonii Letnich przyjechali na wypoczynek do Wilhelmowki. Korczak opisuje ich przygody z iscie kronikarskim zacieciem. Nie ma tu jednego bohatera, za to niemal kazdy ma swoje piec minut – zapisuje sie na kartach kolonijnej historii wybitnym dokonaniem, szczegolna cecha lub… typowoscia. Jeden chlopiec ma ciekawe przezwisko, drugi wciaz sie spoznia, inny wyjatkowo dba o poprawnosc jezykowa, jeszcze inny znowu opracowal nowa metode budowania szalasow.Nieopodal Wilhelmowki – w Zofiowce – odpoczywaja dziewczynki: siostry, kuzynki i kolezanki. Obie grupy czesto sie spotykaja, bawia razem, moze troche ze soba rywalizuja.W opowiesci Korczaka, ktory w 1904 i 1907 roku byl wychowawca na koloniach organizowanych przez TKL i piszac Jozki, Jaski i Franki, wyraznie odwolywal sie do swoich doswiadczen, widac, ze kolonistom pozwolono stworzyc spolecznosc w duzej mierze samorzadna, wspierano ich samodzielnosc i podsycano ducha demokracji. Wyjatkowo nowoczesne podejscie!
|
Copyright (c) 2008 disc.allsave.info.