|
„Synu moj, synu! Nie chce, zebys posiadl madrosc, matke niewidzialnej wladzy nad ludzmi.” Te slowa szepcze nad kolyska Jana manichejczyk Diokles, pustelnik. „Synu moj, synu! Pragne, zeby moje wzruszenia weszly w twe serce, jak iskra ognia. Pragne, zeby moje meczarnie tobie serca nie zranily, a innych zebys nie poznal.”Do jakich ekstremow mozna sie posunac by odepchnac pokuse?Aryman to perski bog ciemnosci, zla, zniszczenia i klamstwa, uwiklany w odwieczna walke z bostwem dobra i swiatlosci. Choc jego imie nie pada poza tytulem ani razu, jest obecny, przemyka wsrod szeptow pokus, nieodroznialnych od szeptow natchnienia. Diokles porzucil swiat dobr doczesnych, podarowal synowi „potege samotnosci”, klucz do szczescia. Nadchodza jednak sny.Niezwykle interesujaca pozycja w dorobku Stefana Zeromskiego. W nieoczywistej legendzie autor splotl wiele inspiracji, stylizacji i motywow, polaczyl je w zakonczona wstrzasajaca litania artystyczna calosc, poruszajaca emocjonalnie i intelektualnie.
|
Copyright (c) 2008 disc.allsave.info.