Скачать книгу - Sila marzen, czyli jak zdobylam Korone Ziemi

Sluby panienskie to utwor polskiego komediopisarza, bajkopisarza i poety, hrabiego Aleksandra Fredry. Komedia powstawala w latach 1826–1832.Autor podczas swojego zycia m.in. wstapil do wolnomularstwa oraz sluzyl w armii Ksiestwa Warszawskiego. Pod wplywem krytyki przestal pisac na kilka lat. Jego dwa dziela, Zemsta oraz Sluby panienskie, doczekaly sie ekranizacji.Komedia Sluby panienskie opowiada o Anieli oraz jej kuzynce Klarze, ktore postanawiaja nigdy nie wychodzic za maz. Przebywajacy na dworze Gustaw obmysla intryge: chce rozkochac w sobie Aniele i jednoczesnie pomoc Albinowi, ktory zakochany jest w Klarze.

Z gwarnego, oszalamiajacego zycia Warszawy Bruno Schulz ponownieprzenosi sie wspomnieniami do krainy mlodosci, odleglego, sennegomiasta na prowincji.Dla malego chlopca rodzinne miasto i jegookolice to caly doswiadczany swiat: podworka opanowane przezwybujale zielska, duszne letnie upaly i rodzinne wycieczkiza rogatki miasta. Za miastem otwiera sie widok na rozleglykrajobraz. Tam, na pograniczu nieznanego, mlodzi chlopcy snujamarzenia, by powedrowac w daleki swiat i zbudowac wlasny kraj,odmienny od swiata doroslych.

Podczas gdy na Ksiezycu trwaja konfrontacje z szernami, na Ziemie dociera dwoch Selenitow, ktorzy nie wierzyli w to, ze uznany za Zbawiciela Marek przybyl z mitycznej planety.Wydaje sie, ze Ziemia przelomu XXIX i XXX wieku to idealne miejsce do zycia – nie ma glodu, wojny, ludzkosc jest bogata i ulatwia sobie zycie, korzystajac na co dzien z roznych wynalazkow. Wciaz jednak istnieje wyrazny podzial na bogatych i biednych, burzuazja wyzyskuje nizsze klasy. Ponadto odbywa sie polityczna gra o bron masowej zaglady wynaleziona przez Jacka, glownego bohatera.Stara Ziemia to trzecia czesc Trylogii Ksiezycowej Jerzego Zulawskiego, wydana po raz pierwszy w 1911 roku. Uznawana jest niekiedy za krytyke socjalistycznej wizji swiata. Zulawski sceptycznie podchodzi do utopijnej wizji swiata, do fantastycznych programow naprawczych, pokazujac jednoczesnie zagrozenia, ktore zanikaja gdzies w zachwycie nad postepem.