|
Wersja dwujezyczna – polsko rosyjska. Tekst – текст: polski / русский. Abrek – w folklorze polnocnego Kaukazu postac szlachetnego, zyjacego samotnie wojownika. Po rosyjskim podboju Kaukazu na przelomie XVIII i XIX wieku, terminem tym zaczeto okreslac powstancow walczacych z najezdzca. Przed rosyjskim podbojem Kaukazu, abrekiem stawal sie przestepca, uciekajacy przed kara z rak swojej spolecznosci za dokonany wystepek. Abrek albo uciekal do innej wioski, gdzie ukrywal swoja tozsamosc i przybieral nowe imie, albo zyl dziko w gorach, do czasu nieuchronnej smierci z glodu. Abrek ze zrozumialych wzgledow budzil uczucie strachu i nienawisci. (…) Skutkiem rosyjskiego podboju Kaukazu i pozniejszych kolonialnych rzadow, bylo podejmowanie przez miejscowa ludnosc oporu w formie walki partyzanckiej. Pojecie abreka-banity przeszlo wowczas znamienna ewolucje. Czesto abrekami stawali sie bowiem ludzie przesladowani przez Rosjan, a nie osoby lamiace zwyczajowe prawo miejscowe. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Abrek) Абрек (вероятно, от карачаевского абрекъ, ингушского эбарг, чеченского обург или черкесского абрэдж – «молодец, удалец», от осетинского abr?g – «скиталец, разбойник»; считается, что корни слова абрек ведут в иранское слово, обозначавшее «бродяга, грабитель») – человек, ушедший в горы, живущий вне власти и закона, ведущий партизанско-разбойничий образ жизни; первоначально – кавказский горец, изгнанный родом из своей среды за преступление, обычно убийство. Термин был распространён на |
Copyright (c) 2008 disc.allsave.info.